A cidade como juego

Por José Ramón Hernández Correa

Desde Veredes

“Un dos movementos de ¿vanguardia? da metade do século XX foi a Internacional Letrista. Eu non oíra falar deles, e estoume decatando agora, lendo o libro El Puño Invisible, de Carlos Granés.

O dadá e o surrealismo deixaron as súas sementes de imprevisibilidad, ilóxica e cachondeo, que, unidas ao aburrimiento e á falta de horizontes espirituais e intelectuais de logo da Segunda Guerra Mundial, xeraron movementos en grao sumo diverso.

Non farei aquí un resumo da Internacional Letrista, senón que só referireime brevemente a un das súas formulacións urbanístico

Ivan Vladimirovitch Chtcheglov, no seu Formulario para un novo urbanismo, promovió a renovación urbana radical, para que a cidade estivese formada por espazos dispostos para a aventura. A cidade era para vivir, e a vida era xogo e excitación.

Nesa mesma liña, Gil J. Wolman predicou o urbanismo unitario, que entendía a cidade como espazo excitante, contra o aburrimento e a borreguez da burguesía (…)”

Accede al artículo, AQUÍ